XX - Frau Portrait A

Video

Selbst­test

Hil­fe

Infos

Saha raporu

Bura­da 35 yaşında­ki Anna’nın doğ­um­dan son­ra yaşa­dığı tecrübeyi okuyabilirsin.

Doğ­um­dan son­ra­ki ilk bir­kaç ayı nasıl geçir­di­niz? Ken­di­ni iyi his­set­me­di­ği­ni nasıl fark ettin?

Doğ­um­dan son­ra­ki ilk bir­kaç ay çok zor­du ve çok değişik­ti. Doğum süre­ci düşün­düğüm­den far­k­lıy­dı ve ken­di­mi baş­ka­larının şef­kat­i­ne muh­taç ve hiç­bir şey üzerin­de kon­trolüm yok­muş gibi his­set­tim. Hami­le­lik sırasın­da bile bebeğin doğ­masını dört göz­le bekle­mi­yor­dum ve bu duy­gum doğ­um­dan son­ra daha da yoğun­laşa­rak art­tı. Fiz­ik­sel ola­rak ken­di­mi iyi his­set­mi­yor­dum ve zihin­sel ola­rak tama­men bunal­mış dur­um­day­dım. Doğum son­rası depre­syo­nu­mun belir­ti­le­ri hemen orta­ya çık­tı, çocuğu­mun bir yük olduğunu ve onun­la hiç­bir duy­gus­al bağım olm­a­dığını hissediyordum.

O dönem­den öze­l­lik­le han­gi düşün­ce­leri­ni hatırlıyorsun?

Öze­l­lik­le eski haya­tı­mı geri istediği­mi ve zamanı nasıl geri­ye ala­bi­li­rim diye düşünüp durduğu­mu hatır­lıyo­rum. Başlan­gı­ç­ta bebeğe hiç ismi­yle hitap etme­dim, sade­ce “bebek” veya “çocuk” dedim. Artık ben eski ben değil­dim ama yeni biri de değil­dim. Bu düşün­ce­ler ve iki ara­da bi dere kal­mış olma his­si ben­de büyük varo­luş­sal sancılar yarattı.

Bir­çok kadın ilk kez çocuk sahi­bi olduğun­da büyük bir bas­kı altın­da his­se­di­yor. Senin için nasıl­dı? Seni öze­l­lik­le ne bas­kı altı­na soktu?

Her şeyi doğ­ru yap­ma bas­kısı çok fazlay­dı. Doğ­um­dan önce ken­dim­den anne­lik­le ilgi­li çok yük­sek beklen­ti­le­rim var­dı — emzir­me, bebek bez­le­ri, ev yapı­mı yulaf lapası — ama ger­çek çok far­k­lI oldu. İdea­ll­er­ime hiç ulaşa­ma­dım ve fiz­ik­sel ve duy­gus­al ola­rak yaşa­dığım zor­lu­klar­la bir­lik­te ken­di­mi başarız olmuş gibi his­set­tim. Ter­a­pi­ye başla­mak üze­rim­de­ki bas­kıyı azalt­ma­ma ve anne­lik­le ilgi­li beklen­ti­kle­ri­mi daha ger­çe­k­çi tut­ma­ma yar­dımcı oldu. 

Bazı kadın­lar bebe­k­le­ri­ne karşı çelişki­li duy­gu­lar yaşa­dı­klarını söylüyorlar. Sen hiç böyle his­set­tin mi?

Evet, çok karışık duy­gu­lar his­se­di­yor­dum. Bir yan­dan çocuğu­ma bakıyor­dum ve tüm ihti­ya­çlarını karşıla­ma­ya çalışıyor­dum ama diğer yan­dan çok takın­tılı düşün­ce­le­rim var­dı hat­ta evlat­lık ver­meyi bile düşün­düm. Bu çelişki­li duy­gu duru­mu benim için çok sancılıydı.

Ayak­ta mı yok­sa yata­rak mı teda­vi gördün?

Bah­set­tiğim kar­ar­sız­lık ve intihar düşün­ce­le­rim nihay­e­tin­de akut ola­rak hasta­neye yatırıl­dım. Altı ay yata­rak ve yarı yata­rak teda­vi gör­düm ve ardın­dan bir yıl ayak­ta teda­vi gör­düm. Lohu­salık depre­syo­nu teşhi­si konul­ması başlan­gı­ç­ta çok ağır­dı ancak yalnız olm­a­dığı­mı fark ettiğim­de nihay­e­tin­de rahatladım.

Lohu­salık depre­syo­nu sırasın­da yanınız­da kim­ler vardı?

Bu süre zar­fın­da yakın temas­la olduğum kişi­ler çoğun­luk­la ter­a­pist­ler­di. Ailem durumu­mu anla­yamıyor veya yanım­da durup bana destek olmuyorl­ar­dı. Kocam yanım­day­dı ve gün­lük haya­tım­da bana yar­dımcı oluyor­du, ancak duy­gus­al ola­rak ken­di­mi çok yalnız his­se­di­yor­dum ve kim­se­nin beni anla­ma­dığını düşünüyordum.

İstat­ikstik

Bil­gi Formu

© 2025 SmartMoms